‘THE SCARIEST PLACE TO BE IS THE SAME PLACE AS LAST YEAR….GROW’

Het nieuwe jaar is niet best begonnen. Ik lag met hoge koorts in bed en was totaal gevloerd in januari. En dat gebeurde me vorig jaar ook al. De eerste week van dit jaar was ik nog volop in de running en hebben we in strategische sessies besproken waar we willen zijn in 2026. Daarnaast hebben we met het team de doelen voor 2024 bepaald. En daarna, acuut ziek mijn bed in. En hoe toevallig; in onze plannen voor 2026 wordt dat – uitval van collega’s – als een van de gevaren gezien.

Hoe kun je je team fitter krijgen om de risico’s van langdurige uitval te verkleinen? En in hoeverre kun je daar als werkgever invloed op uitoefenen? Terwijl ik ziek in bed lag had ik alle tijd om daarover na te denken. Ons ziekteverzuim is nu nog ver beneden het landelijk gemiddelde maar je kunt ineens tot een halt geroepen worden door je lichaam (of geest). Zoals ik zelf aan den lijve heb ondervonden. Waar ligt de verantwoordelijkheid van de werkgever en waar die van de werknemer? Een interessante kwestie.

Waar ik directe invloed op heb is de structurering van de werkzaamheden van medewerkers. Zoveel mogelijk structuur aanbrengen is belangrijk, zeker in ons bedrijf waarin we hollen of stilstaan. Op papier wordt er gemiddeld 38 uur per week gewerkt, met de nadruk op gemiddeld. Van hele lange werkdagen, naar niets. Ik merk dat dat veel energie kost en we hier oplossingen voor moeten gaan vinden. En omdat er vaak last-minute boekingen binnenkomen is het lastig weken van tevoren het rooster te leggen.

Daarnaast zorgt het werken in de horeca voor nog een andere uitdaging. Hoe zorg je voor een gezonde levensstijl? Gevarieerd eten, niet te veel alcohol, genoeg beweging. Ik weet zelf hoe moeilijk het is, maar óók hoe belangrijk het is. Maar in hoeverre kan en mag ik er als werkgever invloed op uitoefenen? We denken na over sportabonnementen, een goed fietsenplan en gezondere maaltijden. Maar eigenlijk is de tijd van nadenken wel voorbij. Het is tijd voor actie. Echter, welke actie dan? En welke voorwaarden stellen we eraan? Een sportabonnement werkt alleen als iemand ook echt gaat.

Ik ben benieuwd hoe jullie hiernaar kijken en of jullie tips voor me hebben. Ik groei namelijk graag. In de diepte, niet in de breedte 😉

Het voornemen van dit jaar dat me daar hopelijk ook bij gaat helpen is het in etappes lopen van het Pieterpad. Meteen een mooie manier om het voortouw te nemen qua gezondere levensstijl. Wie doet er mee?

‘CHARGE WHAT YOU’RE WORTH AND DON’T APOLOGIZE FOR IT’

Een dikke onvoldoende kreeg ik gisteren. Middels een online review van een gast die onze wijnbar Zuster Margaux had bezocht. Hij beoordeelde zijn bezoek met een 4…

Ik schrok enorm en was echt even uit het veld geslagen. Wat was er gebeurd? Waar hebben we steken laten vallen? Hoe kunnen we zo door het ijs zakken?

Om ervan te kunnen leren ging ik meteen op onderzoek uit. Ik belde de gast voor een toelichting en natuurlijk ook om onze excuses aan te bieden. Wat bleek; ze hadden goed gegeten en heerlijke wijnen gedronken maar waren zich kapot geschrokken van de rekening. Ik wist meteen waar de ‘fout’ lag. In het enthousiasme om gasten kennis te laten maken met de lekkerste wijnen is iemand vergeten te zeggen dat we verschillende prijsklassen hebben. Basisfout in communicatie dus, helder.

Ik nodigde het gezelschap uit op onze kosten nog een keer te komen proeven. En weer door…

Of was dat te kort door de bocht? Want een 4 krijg je niet zomaar? Dit was echt een dikke onvoldoende. Ik besprak het met het team. Staat deze ervaring op zich of missen we signalen?

Verdiepen we ons genoeg in onze gasten en hun wensen, stellen we genoeg vragen en horen we ook echt wat ze zeggen?

Ik neem het mezelf kwalijk dat ik de laatste tijd steeds meer bezig ben met productiviteit in plaats van met de beleving die we onze gasten willen bieden. De alsmaar oplopende kosten zijn daar mede debet aan. Maar het een hoeft het ander natuurlijk niet in de weg te staan, zo hebben we het immers altijd succesvol gedaan.

Goed luisteren en dus stilstaan, schiet er soms bij in terwijl dat onvoldoendes kan voorkomen. En natuurlijk moeten we ook alert blijven op minder duidelijke signalen dat iemand niet tevreden is.

Van kritiek kun je leren, we moeten het alleen wel blijven zien en horen. Voor Adriaan en mijzelf was dit weer een goede les. We zijn onze prijzen meer dan waard maar prijs, kwaliteit, kwantiteit en gastvrijheid moeten wel ten allen tijde in balans zijn. Alleen dan kunnen we de gewenste en (gewende) hoge cijfers blijven scoren. Want doubleren, daarvoor ben ik echt te oud ;-)

‘HAPPINESS IS WORKING WITH GREAT PEOPLE’

Natuurlijk gaat mijn hart sneller kloppen van de vele gasten die onze locaties met een glimlach verlaten na een te gek congres, smakelijk diner of wervelende party. Maar diep in mijn hart word ik nog blijer van het contact met al onze collega’s, van verschillende generaties, ieder met een eigen achtergrond.

Zij zorgen ervoor dat ik in de vroege ochtend of tot in de kleine uurtjes met veel energie op onze locaties ben. Gastvrijheid is echt een vak dat gemaakt is voor en door mensen. Als je veel van mensen houdt, kan het niet anders dan dat je gelukkig bent in dit vak. En ja, de dagen zijn vaak lang. Maar het vele lachen en de ervaring dat ieder op zijn of haar manier invloed heeft op de totaalbeleving is zo gaaf. Als één team maken we het verschil.

Ruimte voor talent
Het koppelen van oudere ervaren collega’s aan jonge talenten werpt steeds vaker zijn vruchten af. Dat maakt misschien wel dat we eigenlijk geen personele problemen hebben. We zijn op alle posities in onze bedrijven goed bezet en als er eens iemand uitvalt of de organisatie verlaat, dan staat er vrijwel altijd iemand op uit het team die soepel doorschuift. En zo niet, dan is ons netwerk zodanig dat we talenten snel aan ons kunnen verbinden. Vaak in een voor hen nieuwe functie. We dagen dus bewust jonge professionals uit om uit hun comfortzone te stappen en iets nieuws aan te gaan.

De juiste weg
Deze dynamiek maakt het voor Adriaan en mij, als ‘ouwe lullen’, ook weleens onrustig. Want ook al is de organisatie in beweging, de kwaliteit moet ten allen tijde hoog blijven. Verwachtingen moeten waargemaakt worden. Toch leren we ook dat onze weg niet per se de juiste weg is, iedereen probeert op eigen wijze de hoge standaard te bereiken. Loslaten is het credo, weten we inmiddels. Maar dat is best lastig omdat wij ‘fouten’ al van ver zien aankomen. Toch moeten we onze talenten de ruimte geven. Op die manier kunnen ze zich het beste ontwikkelen.

Van kritiek kun je leren
Dit maakt wel dat communicatie en het managen van de verwachtingen nog belangrijker geworden is. En bovenal een gedegen evaluatie en het goed luisteren naar opmerkingen van gasten. Want van opbouwende kritiek kunnen we leren. Het geeft ons de kans het morgen nóg beter te doen.

Als ‘oude lullen’ kunnen Adriaan en ik wel tegen een stootje. Ons team schiet soms wat sneller in de verdediging. Dus moeten wij kijken hoe we die opbouwende kritiek het beste kunnen brengen, zodat het niet als aanval wordt gezien maar als kans om te groeien. Openstaan voor alles wat er speelt en leeft, maar er niet té direct bovenop willen zitten.

Ook wij groeien dus mee, van leider naar coach. En daarin hebben ook wij nog van alles te leren. Wat een kans!

“Wil je snel gaan, ga alleen. Wil je ver komen, ga samen”

Deze Keniaanse spreuk werd me gepresenteerd tijdens een ouderavond ter gelegenheid van de opening van het nieuwe schooljaar. Meteen gefotografeerd natuurlijk want het gaf me stof tot nadenken.

Het drukke naseizoen is goed van start gegaan, alle bedrijven draaien volop en dat met een heel fris en gemotiveerd team. De vakantie heeft ons allen goed gedaan. De uitdagingen op macroniveau zijn echter groot. Denk aan de oorlog in Oekraïne en de effecten ervan; de stijgende inflatie en de gasprijzen bijvoorbeeld. Het energieverbruik in onze monumentale panden is hoog. En dus voelen we het als middelgroot mkb-bedrijf enorm in onze portemonnee, onze gasrekening is ruim 300 procent hoger dan ‘normaal’.

Pleisters plakken
Maar ook op microniveau zijn de effecten groot. Ook onze medewerkers hebben last van de stijgende prijzen. En financiële zorgen laat je niet thuis achter, die neem je mee naar je werk. Die hebben invloed op alles. Wakker liggen door geldzorgen zal leiden tot een hoger ziekteverzuim, en wat is daarin onze rol als werkgever? Daarvan lig ík dan soms wakker.

Natuurlijk zijn ook bij ons de salarissen gestegen en doen we alles wat mogelijk is voor onze collega’s in moeilijkheden. We hebben zelfs een noodpotje aangelegd mocht er uitzetting dreigen. Maar dit is reactief ondernemen, pleisters plakken.

Kleinere voetafdruk
In plaats van enkel reactief te handelen willen we ook structureel meer gaan betekenen in de uitdagingen die ons allen aangaan. We dachten in het verleden op een andere manier na over duurzaamheid. We wilden rijksmonumenten succesvol exploiteren en kunnen restaureren en renoveren. Maar nu willen we een extra stap zetten. Hoe kunnen we in onze monumentale panden tóch minder gas verbruiken en zo onze voetafdruk nóg kleiner maken? De eerste onderzoeken lopen en binnenkort laten we ons inspireren door ondernemers die al wat stappen verder zijn.

Samen een sprintje trekken
We moeten deze uitdaging samen aangaan. Alleen met elkaar kunnen we het verschil maken. Niet alleen maar hard rennen – alleen of met een kleine groep – maar met elkaar een heldere visie formuleren en samen die duurzame weg bewandelen. Maar van mij mag het ook een sprintje worden.

Een sprintje naar uiteindelijk een betere wereld.

“Stay centered, do not overstretch. Extend from your center, return to your center”

Bovenstaande treffende quote van Boeddha hangt in de kleedruimte van mijn lokale yogaschooltje. Maar wat als je zelf aan de basis staat van het ‘overstretchen’ van je eigen organisatie en zelf niet ‘overstretched’ bent?

Een oude kennis vroeg me vandaag hoe het met ons ging. Het is druk, en ja, het piept en het kraakt maar mijn samenvatting was heel simpel: ‘Liever deze uitdagingen dan de uitdagingen die we twee jaar hebben gehad van Tante Corrie’. Dat is mijn beleving maar misschien zien collega’s het wel heel anders.

Knoerthart werken

Ieder beleeft iets op zijn eigen manier. Ik werk knoerthart, ga goed op veel druk en loop overal gaten dicht. Maar daar tegenover staat mijn hoop dat er ook weer eens iets verdiend kan worden.

De beleving van mijn collega’s is dat ze vaak 6 dagen en vele uren in de week moeten werken. En dat al weken lang. Dit alles met de nodige druk, en miscommunicatie als gevolg van vermoeidheid en minder scherpte.

We zitten natuurlijk allemaal in hetzelfde TAG-schuitje, maar de uitgangsposities zijn verschillend en dat houdt me bezig. Kan ik ervoor zorgen dat we allemaal vanuit hetzelfde standpunt kijken of moet ik accepteren dat ieder zijn eigen beleving kent en dat als uitgangspunt neemt?

Nee zeggen

Ik weet wel dat dit ‘overstretchen’ van de organisatie ons niet nog eens gaat gebeuren.

We moeten ervoor blijven zorgen de juiste balans te houden, ook in tijden van extreme drukte. Dus nog beter elkaars uitgangspunten kennen en ook nee durven zeggen tegen aanvragen. Ondanks dat we de inkomsten zo hard nodig hebben.

We hebben ons verkoopbeleid dus ook aangepast en gaan nu uit van wat ons team aankan en niet wat de locatie aankan.

Maar geloof me, dit voelt voor mij heel onnatuurlijk na twee jaar van forse verliezen. Ik houd me vast aan de gedachte dat we ons moeten focussen op de langere termijn en dat kwaliteit boven alles gaat. Dan volgt de rest vanzelf. Gronden dus. Terug naar de yogamat en met het hele team tot dezelfde uitgangspunten komen met de focus op de stip aan de horizon.

Terug naar de basis.

Maar eerst op naar een geweldige zomer met af en toe een zen-moment.

Namaste

“there is as much to learn as there is to teach”

In mijn dagelijks zijn wil ik nogal eens de omgeving naar mijn hand zetten en ik reageer vaak vanuit emotie en onderbuik. Ik weet als geen ander dat het daardoor niet altijd even soepel en geplaveid gaat bij het opvoeden of het leiden van een bedrijf. Maar, het brengt ook heel veel beweging en dynamiek. En omdat het altijd oprecht is, ook begrip en inzicht.

Mijn compagnon Adriaan zegt weleens: “Je hebt de wereld, en je hebt planeet Piet.” Ik begrijp zijn scherpe toon maar weet ook dat hij het liefdevol bedoelt. Waarom deze openheid? Omdat ik een confronterend gesprek had met een jongere collega en ik me afvraag waarom ik reageerde zoals ik reageerde. Zat ik op planeet Piet, is het de generatiekloof of is er iets anders aan de hand?

Generatiekloof?

Vanochtend had ik een overleg met een collega en we moesten erg lachen toen we ons realiseerden dat zij nog niet eens geboren was toen ik ging studeren. Ik zie haar als een absolute professional en ik vind het belangrijk dat ze me tegenspreekt, ze haar gedachten uitspreekt, en ik leer veel van haar kijk op de wereld. Ik heb niet het gevoel dat er tussen ons sprake is van een generatiekloof. Het speelt niet, we werken gewoon fijn en professioneel samen.

Maar een paar weken geleden had ik met een andere collega een gesprek dat eindigde met veel te boute uitspraken van mij omdat ik met kracht mijn mening wou doordrukken. Het voelde voor mij alsof er echt een generatiekloof was. Maar ik ben daaraan gaan twijfelen. Misschien had het toch meer te maken met mijn manier van werken of mijn ‘zijn’. Dat mijn collega gewoon anders werkt en is dan ik.

Het heeft me in ieder geval een paar dagen niet lekker gezeten want ondanks dat ik houd van recht door zee communicatie vind ik harde woorden en een luide stem ouderwets en onnodig. Ik leek ineens op de generaties boven me die ik nooit wou zijn. Ik had in het gesprek juist naar achteren moeten stappen en moeten kijken naar wat mijn collega me kon leren, in plaats van dat ik wilde onderrichten.

Begin bij jezelf

Ik ben er nog steeds niet helemaal uit. Ik merk in ieder geval dat ik soms vast zit door mijn aangeleerde gedachten en patronen. En soms snap ik gewoon niet dat men niet op dezelfde planeet zit als ik. Wat ik wel weet; het verschil willen maken betekent dat je moet beginnen bij jezelf. Iedere dag weer. “There is as much to learn as there is to teach.”

En zo is het.

“Enthusiasm is one of the most powerful engines of success.

When you do a thing, do it with all your might. Put your whole soul into it. Stamp it with your own personality. Be active, be energetic, be enthusiastic and faithful, and you will accomplish your object. Nothing great was ever achieved without enthusiasm.”

Deze quote van de beroemde Amerikaanse schrijver en filosoof Ralph Waldo Emerson is mij - is ons - op het lijf geschreven. Het sluit naadloos aan bij hoe ik dagelijks wil werken en als ik me even niet zo sprankelend voel is enthousiasme oproepen de enige manier om weer in de flow te komen. Ik vind het heerlijk om te borrelen van energie en enthousiasme en geloof het of niet; ook in deze roerige tijden bruist het en stroomt het zoals mooie champagne het ook doet .

Boeien en binden
Na de zoveelste persconferentie in januari keken Adriaan en ik elkaar goed in de ogen en het was al snel duidelijk; het roer moet wéér om. Maar dan anders.

Niet voor de zoveelste keer met alle teams schoonmaken, schilderen en ons aan elkaar ergeren omdat het te langzaam gaat. Nee, deze laatste lockdown moest de opmars gaan worden naar een geweldige lente en zonnige zomer. Onze teams -maar bovenal de individu- willen we nog meer dan voorheen boeien, en binden aan ons bedrijf.

Het idee was geboren binnen een paar minuten; de Tag College Tour.

Van etiquette tot fotograferen
In plaats van onze gasten verrassen en inspireren we onze medewerkers. We willen ze boeien en binden. Met cursussen en workshops die direct of indirect iets met hun vak te maken hebben. En we hopen dat het ook hun privéleven verrijkt.

Denk bijvoorbeeld aan Spreken in het openbaar, Hoe heurt het nu eigenlijk of een Snelcursus fotograferen met je smartphone. Elke week zijn er minimaal twee bijeenkomsten en op die manier blijft toch iedereen ‘aan het werk’ maar bovenal zien we elkaar en delen we mooie momenten.

Naast deze inhoudelijke bijeenkomsten zijn er ook ontspannen activiteiten. Van padeltoernooien tot een bezoek aan de kaasboer. Op die manier bereiden we ons samen voor op het nieuwe seizoen. Met inspanning en ontspanning en vooral ook veel plezier.

Enthousiasme zorgt voor energie
Wat was het geweldig om alle cursusleiders en trainers te spreken en hen ons idee voor te leggen. Werkelijk iedereen reageerde enthousiast en dit terwijl we hen niet de volle mep kunnen betalen. Te gek om te ervaren dat niet enkel ons team maar ook alle zelfstandigen en bedrijven om ons heen zo betrokken zijn. Ze zeiden ja, en kwamen veelal met nog gavere ideeën.

Zo zie je maar weer wat enthousiasme je allemaal brengt. Enkel al de energie die we krijgen om het te organiseren is goud waard!

EVEN THOUGH YOUR TIME IS TEMPORARY, IF YOU DO A GOOD ENOUGH JOB, YOUR WORK WILL LAST FOREVER.

Dat de dag van het afscheid er aan zat te komen is al een tijdje duidelijk. Maar nu het zover is dat twee toppers uit onze beginjaren ons gaan verlaten, is het toch even slikken. Astrid en Anika kwamen als jonge honden ons team zeven jaar geleden versterken. De een als stagiair en de ander in haar eerste baan. Beide sprankelend en vol met ambities.

Het is de eerste keer dat ik in een blog speciale aandacht besteed aan individuele collega’s. Dat zegt veel over deze talenten, maar ook over ons als bedrijf. Dat we zover zijn gekomen dat we hen met vertrouwen laten gaan. Het is goed zo. Zij moeten hun vleugels uitslaan, als vrije vogels op weg naar nieuwe avonturen. En als ze veilig landen op een nieuwe werkplek weten we zeker dat zij daar verder zullen groeien en blijven sprankelen.

Voor ons biedt het de kans om nieuwe wegen in te slaan met frisse energie van hun opvolgers en om fouten te maken. Fouten maken? Ja, graag zelfs. Adriaan en ik geloven er heilig in dat een snelle groei gepaard gaat met het maken van fouten.

Verkeerde keuzes, aannames, en van alles ertussenin. Dat staat ons te wachten. We gaan het wiel weer gedeeltelijk uitvinden nu Astrid en Anika weggaan.

De dames hebben ruim van tevoren aangegeven dat hun groei en toekomst niet meer bij ons lag. Een krachtig statement. Zeker omdat ze nog niet wisten of er een nieuwe baan in het verschiet ligt. Puur op gevoel en luisterend naar hun hart namen ze hun besluit. Overigens zonder dat ze het van elkaar wisten. Een voorbeeld voor velen – ook voor ons – dat ze dit durfden aan te geven. Voor ons ook het bewijs dat we met elkaar een veilige omgeving creëren waarin toekomstdromen in alle openheid besproken kunnen worden.

Hulde! Ze creëerden zo ook de mogelijkheid mee te zoeken naar goede opvolgers, en in rust het werk meer dan uitstekend over te dragen. Adriaan en ik zijn hen dankbaar voor alles wat ze voor ons hebben betekend en tot waar ze onze bedrijven hebben gebracht.

Het voelt ook wel een beetje als achterblijven. Normalerwijs zijn wij het die in het diepe springen, het onzekere tegemoet. Het is even wennen, voel mezelf zelfs een beetje belegen. Maar tegelijkertijd inspireert hun afscheid ons om weer in beweging te komen. Ook al waait de wind nog steeds hard en ligt er een onzekere toekomst voor ons qua lockdowns en wat al niet meer.

Dank lieve Astrid en Anika. Jullie werk en gedachtegoed zitten in ons hoofd en ons hart, voor altijd.

IT IS THE SET OF THE SAILS, NOT THE DIRECTION OF THE WIND THAT DETERMINES WHICH WAY WE GO

De storm op de ‘congres- en evenementenzee’ was heftig de afgelopen achttien maanden. Zo nu en dan hebben we echt moeten navigeren met behulp van onze spreekwoordelijke zeekaarten, om te weten welke (onder-)stroom we moesten pakken. Altijd onderweg naar ons punt op de horizon, turend door de wimpers van onze samengeknepen ogen. Soms maakten we een omweg, maar altijd bleven we in beweging. Met onze topbemanning en met materiaal dat, ondanks alle tegenslagen, bleef schitteren.

Als geen ander hebben we ervaren dat je niet altijd invloed hebt op het leven en dat wat je overkomt. Soms zijn stormen niet te trotseren. Schrik niet; de omzet is binnen onze bedrijven met meer dan 70 procent afgenomen in 2020/2021 en daar viel simpelweg niets aan te doen. Onze sector is precies de markt die het hardst is geraakt. En toch wisten we met elkaar het verschil te blijven maken voor onze gasten en zijn we nog springlevend. Met dank aan de kanjers die bij ons werken en hebben gewerkt.

Adriaan en ik voelen ons zeer bevoorrecht en rijk met een team dat zo is blijven knokken en de gast áltijd op de eerste plaats bleef zetten. Soms dreigde iemand kopje onder te gaan, maar steeds werd ruim op tijd de reddingsboei uitgeworpen en hielpen we elkaar waar nodig. Nooit stonden we alleen, altijd zij aan zij. Niet zonder een slag of stoot, maar altijd gingen we vooruit.

Nu laten we de storm achter ons en de teams groeien weer als nooit tevoren. Er is veel nieuwe bemanning aan boord gekomen en het barst van de talenten die met ons koers zetten naar al het moois in het verschiet. We gaan nog meer investeren in trainingen en opleidingen, er liggen verbeterplannen voor de ‘look & feel’ en er komen nieuwe sprankelende concepten. De komende maanden blijven we zeilen, maar wel met de wind mee. We beseffen als geen ander dat de nodige stuurmanskunst nodig is om snelheid te maken en dat we te maken gaan krijgen met zij- en tegenwind. Maar ik weet inmiddels ook dat dié wind ervoor zorgt, dat we nog sterker uit de race komen.

Onze locaties staan te schitteren in de zon, opdrachtgevers en gasten staan te trappelen om elkaar weer te ontmoeten en wij kunnen niet wachten ze met ons mee te laten zeilen!

‘YOU CANNOT SWIM FOR NEW HORIZONS, UNTIL YOU HAVE THE COURAGE TO LOSE SIGHT OF THE SHORE’

Met de vakantie in aantocht en de mooie event- en congresmaanden in het vooruitzicht geeft bovenstaande quote ons de nodige inspiratie. Samen met onze geweldige collega’s hebben Adriaan en ik twee top maanden achter de rug. Er kwamen steeds meer versoepelingen waardoor we weer gasten en opdrachtgevers konden ontvangen. Wat hebben wij genoten van de mensen op locatie en hun blije gezichten!

Flexibiliteit
Als geen ander weten we dat een goede bijeenkomst valt en staat met een perfecte voorbereiding. Op de dag zelf geldt altijd maximale flexibiliteit en het bieden van sprankelende gastvrijheid. Dat we flexibel moesten zijn werd ons vaak duidelijk. Op sommige dagen hebben we zelfs twee keer de gehele opstelling van borrels en diners van binnen naar buiten moeten verplaatsen, omdat het weer in werkelijkheid toch anders was dan de voorspelling aangaf. Lange dagen met de nodige inzet en spierkracht waren nodig om uiteindelijk groot applaus te mogen ontvangen. De vele dankbrieven en attenties die we daarna ontvingen waren hartverwarmend. Wat een geweldig vak hebben we toch!

Nieuwe horizon ontdekken
Het raakt ons beiden dat de teams kaarsrecht achter onze bedrijven zijn blijven staan en werkelijk alles blijven geven om onze gasten een perfecte dag of avond te bieden. Daarnaast geeft het ons ook alle kracht om weer te dromen, een nieuwe horizon te ontdekken en los te laten wat was. Dit loslaten is ook nodig om al die talenten te kunnen laten groeien, want stilstaan in ontwikkeling omdat wij ‘in de weg staan’ mag natuurlijk nooit gebeuren.

De stap naar voren zetten
Het ondernemersbloed stroomt weer als nooit tevoren en we zijn klaar om de stap naar voren te zetten en de ‘veilige kustlijn’ achter ons te laten; de nieuwe horizon dient zich aan. Zoals de definitieve herontwikkeling van Kasteel van Gemert en Muntgebouw Utrecht. Ook zijn er prachtige samenwerkingen op komst die onze bedrijven gaan versterken en versnellen. Stap voor stap of beter gezegd schoolslag voor schoolslag gaan we op weg naar nieuwe avonturen.

Op naar mooie tijden en laten we samen het verschil blijven maken!

‘CLEAR YOUR MIND, YOUR HEART IS TRYING TO TELL YOU SOMETHING’

Ik voel de lente! Onze bedrijven ontluiken nu de eerste gasten weer op ons terras vertoeven en we steeds meer aanvragen zien binnenkomen. Het voelde als een marathon zonder einde, maar we zijn weer op koers naar betere tijden. Het was me het ritje wel…

Strompelend naar de finish
De laatste kilometers van een marathon zijn het zwaarst en worden doorgaans op karakter gelopen. Ik kan je vertellen dat de afgelopen periode precies zo voelde. Het was alsof ik met gewichten naar het eindpunt strompelde. Enerzijds kwam dit door allerlei onverwachte externe factoren, maar anderzijds ook omdat de koek echt op was. Adriaan en ik voelde ons
onrustig en we waren volledig uit onze normaal zo vloeiende ‘ondernemersflow’.

Detailgeneuzel
Mensen die me een beetje kennen weten dat ik allergisch ben voor detailgeneuzel. Ik ben een man van de grote lijnen en zag even niet aankomen welke details er om de hoek kwamen kijken. Allerhande zaken vroegen ineens extra veel aandacht. Als ondernemer moet je overal voor ingedekt zijn en alles tot in de puntjes geregeld hebben. Dat is ‘part of the deal’ zul je denken, maar toch voelde het dit jaar anders. Eén vinkje ergens vergeten kan cruciaal zijn en als je niet goed oplet loop je grote risico’s.

Monumentale locaties onder het vergrootglas
Handhaving wordt een steeds belangrijker onderdeel en geloof me, monumentale locaties liggen enorm onder een vergrootglas. De afgelopen periode was ik druk met zaken als het controleren of de deurklinken (die overigens al jaren aanwezig waren) wel van de juiste kleur waren voorzien. En wist je dat je een aangevreten heg ook niet zomaar mag verwijderen omdat je nu eenmaal een monumentaal pand hebt? Daarnaast hadden we helaas ook te maken met diefstal en vandalisme waardoor we veel contact hadden met verzekeraars. Heel veel papier en uitzoekwerk verder hebben we te horen gekregen dat we niks terugkrijgen. Ik kan nog wel even doorgaan maar dit soort randzaken voelde nu als een blok aan mijn been tijdens de laatste spreekwoordelijke kilometers.

Een vol hoofd
Normaal gesproken stroom ik over van de creativiteit, maar nu was mijn hoofd vol. Hoe krijg je je hoofd weer vrij? Ik besloot weer dingen op te pakken waar ik energie van krijg. Elke dag een flink stuk wandelen en hobby’s zoals koken en tuinieren meer aandacht geven behoorde tot mijn dagelijkse bezigheid. Dit zorgde dat ik mijn ogen weer opende voor al het moois van moeder natuur. Dit bracht mij weer tot rust met als gevolg dat ik vanzelf weer ruimte in mijn hoofd kreeg. Ik kon weer dromen en luisteren naar mijn hart. 

Vooruit kijken
Het hart vertelde me dat je verdriet mag hebben over de afgelopen 15 maanden. Dat gevoel mag er absoluut zijn. Maar probeer anderzijds ook vooral te kijken naar wat er nog wel is. Want dat is veel, heel veel! Fantastische collega’s die mij blijven inspireren en altijd de mouwen opstropen. Drie fantastische locaties, merken die staan als een huis en prachtige projecten. We hebben met elkaar een intense periode achter de rug maar we staan er nog, en hoe! Krachtig, positief vooruitkijkend en samen het verschil makend. 

Deze marathon heeft veel kracht gekost, maar gelukkig heb ik naast een sterk team ook een liefdevol thuis en omring ik me met vele waardevolle vriendschappen. Ik ben weer opgeladen, mijn hart staat open en zie veel moois op ons afkomen. Ik ben wel nieuwsgierig, wat doe jij om weer in verbinding te komen met jezelf?

“THE WAY TO GET STARTED IS TO QUIT TALKING AND BEGIN DOING…”

Disneyland en andere grote pretparken zijn niet aan mij besteed. Met mijn ogen dicht en met een misselijk gevoel in een razendsnelle achtbaan vind ik persoonlijk niet erg aanlokkelijk klinken.
Je begrijpt, deze uitjes beperk ik dan ook zoveel mogelijk! Nu heeft de heer Walt Disney echter wel een aantal theorieën waar ik fan van ben en het op z’n plat Nederlands gezegd ‘niet lullen, maar poetsen’ is er daar één van die ons op het lijf geschreven is.

Stip aan de horizon

Corona blijft onze organisatie maar uitdagen en een helder perspectief blijft tot nu toe uit. Dit uitzichtloze gevoel voert dan ook de boventoon. Je merkt aan alles en iedereen dat er wordt gehunkerd naar een stip aan de horizon, een doel om naartoe te werken. Zo ook bij onze medewerkers. Daarom hebben Adriaan en ikzelf maar de denkbeeldige stip aan de horizon gezet en bepaald dat we 1 april aanhouden als dag dat we weer open gaan. We zagen direct onze collega’s opklaren en het gevoel van – hèhè, we gaan weer ergens naartoe werken – was van de gezichten af te lezen. Nu volop in de voorbereidingen met onze locaties en op naar 1 april, de dag dat we er helemaal klaar voor staan!

Hoe moet je verder?
Toch is bovenstaande wel iets makkelijker gezegd dan gedaan… Want hoe ga je ervoor zorgen dat je helemaal klaar staat als je bedrijven zo lang hebben ‘stilgestaan’. De afgelopen maanden wogen zwaar met ruim 80% minder omzet en een team dat met 50% gekrompen is. We waren moe en bovenal onzeker geworden en dat is heel raar om te ervaren. Normalerwijs weten we namelijk precies waar wij mee bezig zijn en maken we elke dag weer sprankelend het verschil. Maar hoe moet je verder als je zo hard geraakt bent en onze glans heeft plaatsgemaakt voor dofheid? 

Een kwestie van oprechte aandacht
Om te beginnen met het erkennen dat we met elkaar een heftige periode achter de rug hebben en dat het niet niks is dat we van zoveel fantastische collega’s afscheid hebben moeten nemen. Gevoelens met elkaar delen is dan zo belangrijk! Met elkaar door deze donkere periode gaan maar juist ook weer samen vooruit durven kijken en zien waar de behoeftes liggen.

Een frisse start was het antwoord. Niet teveel achterom blijven kijken maar juist met elkaar op zoek naar het spreekwoordelijke licht. We heten niet voor niets The Attention Group en daarom kwamen we tot de conclusie dat we niet alleen onze gasten, maar juist elkaar oprechte aandacht moeten blijven geven. Dus terug naar de sleutel van ons succes en het hart van ons bedrijf; onze MEDEWERKERS.

Sleutel naar succes
Wij geloven dat de sleutel voor het toekomstige succes ligt in het feit dat wij zulke sprankelende en talentvolle medewerkers hebben. Dat betekent dan ook dat we daarin moeten durven investeren. Dus tegen de stroom in kiezen we om te investeren in onze medewerkers in plaats van de hand op de knip te houden. Ik zeg weleens dat alles wat je aandacht geeft gaat glanzen, nou dit is precies wat ik wil bereiken; weg met de dofheid, tijd om weer te glanzen met elkaar! Het allerbelangrijkste is dat onze medewerkers FAN zijn of (weer) worden van ons bedrijf. Juist dan komt ons zelfvertrouwen terug en stralen we dit vanzelf uit naar onze opdrachtgevers en gasten.

Opkomst van de Fan App
Vanuit dit inzicht lag binnen no time een nieuw project op tafel; de Fan App. De medewerkers-app die van je medewerkers fans maakt en de interne betrokkenheid vergroot. Precies wat we nodig hebben. Na een aantal weken van voorbereidingen én een feestelijke online kick-off hebben we inmiddels onze een eigen app. De Fan App is een platform waarop we elkaar met foto’s en video’s kunnen inspireren en informeren en successen delen. Het zorgt voor saamhorigheid, een sterke bedrijfscultuur, maar vooral voor plezier en inspiratie!

Mijn ogen zijn geopend
De app is een groot succes en zo voelt het ook voor onze toekomst. Want één ding is zeker, we gaan ervoor met elkaar en zien de stip op de horizon. Het was een helse achtbaanrit maar we hebben de ronde overleefd. En ik? Ik heb de hele rit uitgezeten en zelfs mijn ogen durven openen. Kijk waar het me heeft gebracht.

The man who has no imagination has no wings

Google eens ‘quotes van Mohammed Ali’ en je dag begint direct goed en gemotiveerd. Wat een heerlijke energie krijg ik toch van deze bokslegende. Altijd positief, continu naar voren en een tikkeltje zelfspot is hem niet vreemd. Nu ook wij regelmatig de spreekwoordelijke hoek van de boksring in worden gedreven, is het goed om te weten dat de touwen je altijd weer opvangen en terugveren. Zo ook nu in deze uitdagende tijden.

Uit de touwen!
Het voelt alsof we de kritische 8ste ronde aan het boksen zijn. Dit is vaak de ronde waarin het verschil wordt gemaakt. Ik ervaar de fase waarin we nu zitten als de volgende scene: de bokser die bijna verslagen in de touwen hangt, veert terug en gaat stevig op zijn benen staan. Hij neemt het initiatief terug en durft vooruit te stappen in plaats van enkel te verdedigen en klap na klap te incasseren. De bokser gaat in actie! Natuurlijk niet roekeloos in de aanval of met de bokshandschoenen omlaag, maar strijdlustig met de handen in verdedigingsmodus. Licht op de voeten, draaiend, uitdagend en met volledige focus blijft de bokser tikjes links en rechts uitdelen…

Net als de bokser
En zo als deze bokser voelt het momenteel ook voor ons. Lichter, omdat we op een hele donkere herfstdag weer afscheid hebben moeten nemen van een aantal zeer gewaardeerde collega’s. Maar ook uitdagend, omdat we telkens kleine concepten aan het lanceren zijn zoals online wijnproeverijen, duurzame disposable designs, ‘zelfvoorzienende’ vergaderingen en natuurlijk onze ingerichte online studio voor livestream evenementen. Deze nieuwe concepten zien we als kleine speldenprikjes die we continu uitdelen om te kijken hoe de markt hierop reageert.

Ik vind het prachtig om te ervaren dat er ook vanuit onverwachte hoek ideeën worden ingediend. Zo maakte ik recent kennis met bijzondere technieken die onze ruimtes volledig bacterievrij kunnen maken, momenteel natuurlijk mega actueel! Ik heb hier nooit eerder over nagedacht maar we gaan het zeker verder onderzoeken.

Het vergt veel om het oude vertrouwde los te laten
We moeten blijven innoveren en dromen hoe onze bedrijven er straks uit komen te zien. Nog altijd even sprankelend en eigenwijs, maar wellicht wel in een ander jasje. Want wat deze vele boksrondes ons absoluut hebben geleerd is dat we nog fitter en scherper moeten ondernemen dan dat we voorheen al deden. Dit gaat echter niet vanzelf. Het vergt veel van ons allen om het oude vertrouwde los te laten en nieuwe technieken en aanvalsplannen te hanteren in de boksring. Onze tegenstander blijft namelijk vol op ons inbeuken en dan kunnen we niet verslagen in de touwen blijven hangen!

De einduitslag
We zien wel voor ons hoe onze bedrijven er in 2023 bij staan. Lichter, flexibeler en allemaal stevig gefundeerd op jarenlange ervaring. Met elkaar gaan we deze wedstrijd winnen, we zijn in topconditie en durven vertrouwen te hebben. Dus na elke val staan we gewoon weer op, gooien een natte spons in het gezicht en stappen terug in de vechtmodus. Deze 8ste ronde zal maar één uitslag hebben en dat is overwinning!

‘DON’T USE YOUR ENERGY TO WORRY. USE YOUR ENERGY TO BELIEVE’

Wanneer ik achter mijn bureau kruip, kijk ik dagelijks uit op deze boeddhistische quote die ik recent aan de muur heb gehangen. Ik moet eerlijk bekennen dat er in het voorjaar een aantal weken waren waarin ik veel last had van zorgen over de toekomst. Dat is volkomen logisch zeggen mijn vrienden en familie dan en het was natuurlijk ook niet geheel zonder reden…
Ga er maar aanstaan: de totale omzet van 2020 met ruim 70% verminderd, afscheid moeten nemen van geweldige en talentvolle collega’s en onze spaarpot in zeven maanden tijd zien verdampen. Genoeg redenen om nachten wakker te liggen maar gelukkig gloort er weer licht aan het einde van de tunnel.

De afgelopen maanden hebben we met zijn allen ongelofelijk hard geknokt om ons prachtige bedrijf door de zware ‘Corona storm’ te loodsen en voor zover we de situatie kunnen overzien lijkt dit ons gelukt. We waren 1 juni dan ook zo intens blij dat we eindelijk weer gasten konden verwelkomen op onze locaties. Eindelijk konden we weer vooruit kijken! Pas toen kwam ook het besef hoe erg we de rumoer en gasten hebben gemist. Waar de eerste maanden van COVID-19 vooral veel van onze oplossingsgerichte en organisatorische creativiteit vergde, stond juni vooral in het teken van nieuwe kansen en ontwikkelingen.

Wat er ontstond was ongelofelijk! Het was net alsof er een andere energie door onze aderen stroomde. De nieuwe ruimtes die we in het Muntgebouw aan het ontwikkelen waren werden met de dag mooier en zomer pop-up restaurant FIER in de Mariënhof kreeg steeds meer handen en voeten. We begrepen steeds beter wat online events voor ons betekende en vanuit daar ontstonden nieuwe concepten zoals blended events op locatie. Wijnbar Zuster Margaux beleefde haar beste zomer ooit en onze keukens produceerden weer volop. Ik kan zo nog wel even doorgaan, maar één ding stond vast: de gasten stonden weer als vanouds aan de basis van ons ‘zijn’, de creativiteit en onze passie.

Met de dag kwam het geloof in de toekomst meer terug en durfden we weer mondjesmaat te investeren. Alsof het zo moet zijn dienen zich weer nieuwe kansen aan die we met beide handen aangrijpen. Ineens zijn we weer – naast Kasteel van Gemert – monumentaal vastgoed concepten aan het ontwikkelen en bruist het weer in onze kantoren en op de vloer. Het vertrouwen is terug en we liggen niet meer wakker van kleine obstakels zoals een gemeente die roet in het eten dreigt te gooien in de ontwikkeling van Landgoed Brakkesteyn.

Wij geloven dat onze gasten ons blijven inspireren en ons recht overeind houden in de storm die nog lang niet is gaan liggen. We stoppen onze energie in onze dromen en laten geen energie weglekken door het onbekende en ongrijpbare. Kom maar op 2020 en 2021, wij geloven erin!

26

VEILIG EEN EVENEMENT OF CONGRES ORGANISEREN OP 1,5 METER

DE 1,5 METER-SAMENLEVING ALS ‘LEVENSADER’ BINNEN ONZE MONUMENTALE LOCATIES

Ga er maar aan staan: maak je bedrijven ‘1,5 meter proof en veilig’ voor het organiseren en faciliteren van evenement of congres… Geen sinecure in een bedrijfstak waar juist elkaar van dichtbij ontmoeten en verbinden vanzelfsprekend was. Zo is bijvoorbeeld een congres niet enkel bedoeld om samen te komen in kennisoverdrachtelijke zin. Het is net zo belangrijk om elkaar te ontmoeten en verbindingen aan te gaan. Een vraagstuk volgt: Hoe kunnen wij met onze bijzondere erfgoedparels dan toch het sprankelende verschil maken voor onze opdrachtgever en haar gasten? Hoe zorgen we dat onze toegevoegde waarden ook zichtbaar zijn bij een evenement op 1,5 meter?

We zien een samenleving in transitie voor ons waarin veel gebeurt en waar grote uitdagingen in het verschiet liggen. Wij willen als ondernemers hier een verbindende rol in spelen. Maar dit kunnen we niet alleen.

Onze erfgoedlocaties als spiegel van het verleden en nu

Onze monumentale locaties laten ons zien hoe we ons land, onze steden en samenleving hebben opgebouwd tot de wereld die we vandaag de dag kennen. Het weerspiegelt waar we trots op zijn en wat we de moeite waard vonden om te bewaren, ook vandaag nog. Cultureel erfgoed is een belangrijk onderdeel van onze Nederlandse culturele identiteit en een bron van kennis over het verleden. Cultureel erfgoed versterkt onze identiteit, het gevoel van saamhorigheid en verhoogt sterk de kwaliteit van onze leefomgeving.

Onze locaties kennen een zeer rijke historie en kunnen bij elkaar opgeteld samen meer dan 1000 jaar aan geschiedenis vertellen. Ons Landgoed in Nijmegen was voorheen een specialistisch ziekenhuis, de Mariënhof in Amersfoort een burgerweeshuis en het Muntgebouw in Utrecht een fabriek waar letterlijk nog tot voor kort de munten werden geslagen. Dit is slechts een greep uit het verleden maar het zijn stuk voor stuk locaties met een verhaal.

De maatschappij verandert steeds sneller en de gebouwde omgeving dient hierin mee te gaan. Dat geldt ook voor monumentale panden. Deze bijzondere objecten dienen echter voor de lange termijn bewaard te blijven, het liefst toegankelijk voor een groot publiek. Een uitdaging die we al ruim zeven jaar succesvol aangaan: de panden gebruiken als spraakmakende evenementenlocaties, een functie  waarvoor ze van oorsprong niet zijn gebouwd. Eeuwenoude karakteristieke panden zijn echter flexibeler dan menigeen denkt. En groot van opzet! Het inpassen van eigentijdse en duurzame voorzieningen, met respect voor het monument, is desalniettemin iedere keer weer een uitdaging.

De uitdaging van vandaag

Covid-19 vraagt daarom extra veel van ons want onze locaties zijn door hun bijzonderheid extra kostbaar en voelen nu als een zware last. Toch zullen we net als altijd met de borst vooruit ondernemen en de 1,5 meter-samenleving zien als een kans. Maar dat zullen we samen moeten doen. De opdrachtgever heeft in het overvolle locatielandschap het nodige te kiezen, maar als we met elkaar ons culturele erfgoed overeind willen houden is juist nu een reservering bij ons plaatsen van dubbel zoveel waarde.

Een veilig evenement of congres organiseren – bij ons kan het!

Ons unicum van vele grote ruimtes, hoge plafonds en diverse entrees geeft ons een voorsprong. Zo kent het Muntgebouw bijvoorbeeld al vier aparte entrees.
Wat er volgens mij met de 1,5 meter-samenleving wordt bedoeld is dat we ons letterlijk en figuurlijk vrij moeten voelen in een groep mensen en zonder al te veel ingewikkeldheden op gepaste afstand van elkaar kunnen blijven.

Op een evenement of congres moet men elkaar tussen de verschillende sessies blijven ontmoeten en verbinden, maar dan wel gestructureerd en op verantwoorde wijze. Achter de schermen is er hard gewerkt om de nieuwe werkelijkheid op onze locaties vorm te geven en klaar te staan zodra we weer uit de startblokken mogen. We hebben speciale bufferruimtes ontwikkeld. Vanuit hier kunnen onze collega’s optimaal hun service verlenen en gasten tijdens pauzemomenten vanaf gepaste afstand bedienen zonder dat ze elkaar in de weg lopen. Onze fooditems gaan we op een dusdanige manier serveren dat alles verantwoord en in de vrije loop genuttigd kan worden.

Samen sprankelend het verschil blijven maken in de 1,5 meter-samenleving

De standaarden voor hygiëne waren uiteraard al hoog maar zijn door de nieuwe richtlijnen nu samengevat in onze ‘sprankelende hygiëne beloften’. Overzichtelijk, duidelijk én een belofte naar onze opdrachtgevers en gasten. Ook zal op locatie de signing worden aangepast. Kort en met een duidelijke boodschap wat gasten van ons kunnen verwachten, maar ook wat wij van onze gasten verwachten. Veilig samenkomen doen we tenslotte samen! En dan natuurlijk niet met een wijzend vingertje maar met een glimlach. Opdat we blijven verrassen, maar eenieder wel telkens bewust is dat we het met elkaar moeten vormgeven.

Ook zullen we de belofte doen dat bij ons het evenement altijd door kan gaan. Waren er voorheen bijvoorbeeld nog 300 gasten plenair aanwezig tijdens een congres, dan kunnen er dat nu ook gewoon 300 zijn! Want deze periode laat zien dat online connecten en livestreamen een prima optie is. Dus waarom niet 120 gasten op locatie en 180 gasten online vanuit huis of werk? Natuurlijk een hele ommezwaai want onze sprankelende gastvrijheid overbrengen op een schermpje is niet eenvoudig. Maar waarom niet samenwerken met Uber en onze gerechtjes bij de gasten thuis laten bezorgen?

Ook nu is onze sprankelende gastvrijheid onze ‘levensader’

Oké, wellicht is vorig idee een stap te ver, maar deze tijd heeft al voor vele innovatieve oplossingen gezorgd. Een mooi voorbeeld: afgelopen week ontvingen we meer dan 300 gasten in onze wijnbar en was het een succesvolle avond… online! We organiseerden een online thuisproeverij en zorgden via live verbinding dat er vanuit 150 woonkamers geproefd kon worden. De proefpakketten werden verspreid over twee dagen, met een looproute om afstand te bewaren, opgehaald bij onze wijnbar. De reacties waren overweldigend en men beleefde weer even een avondje uit met elkaar.

Zo blijkt maar weer, het kan raar lopen. Ik had niet verwacht dat die sprankelende gastvrijheid ook in deze tijd nog steeds onze levensader is…

BARSTJES IN DE BEDRIJFSCULTUUR

‘If you hire people just because they can do a job, they’ll work for your money. But if you hire people who believe what you believe, they’ll work for you with blood, sweat and tears’. Aan deze quote van leiderschapsgoeroe Simon Sinek moest ik denken terwijl ik tijdens de feestdagen zat te mijmeren voor de open haard. Er is de laatste maanden van het afgelopen jaar keihard gewerkt door collega’s van alle afdelingen. De organisatie blijft maar groeien, in 2019 verbraken we alle records. En we zijn trots op het lage verloop en ziekteverzuim. Toch denk ik dat het komende tevredenheidsonderzoek onder onze medewerkers barsten in onze cultuur zal aantonen.

Samen werd alleen

Ik zag de barsten afgelopen weken al. We grepen vaker mis en we moesten steeds gaten dichtlopen en meer kracht bijzetten om de panden optimaal te laten schitteren. Alsof het ineens niet meer vanzelf ging. Samen werd alleen. Een lamp die niet aanstaat, een tafel die verkeerd is gedekt, kleding die niet goed zit. Mij valt dat meteen op. En het stoort me. Want Adriaan en ik willen dat binnen onze bedrijven de standaarden te allen tijde hoog zijn. Met de gast altijd op nummer één. Dat vraagt veel van ons personeel. Ik neigde ernaar alle afspraken en standaarden op papier te zetten. Terwijl dat eigenlijk helemaal niet bij mij en de filosofie van The Attention Group past. Want is de kracht van The Attention Group – van ons hele team – niet dat wij juist de kwaliteit in onszelf dragen? Dan heb je toch geen beschreven procedures en afvinklijsten nodig?

Hand in hand

Ik kwam er niet goed uit. Want wij willen onze visie en passie als ondernemers niet overbrengen in afspraken die op papier staan. Wij willen dat het in het DNA van al onze medewerkers zit. En we willen niet hoeven controleren of alles wel volgens afspraak gebeurt. Collega’s onderling moeten elkaar ook aanspreken. Daarnaast geven procedures houvast maar kan het de creativiteit en ontwikkeling ook in de weg staan. Terwijl je je juist daar als bedrijf mee kunt onderscheiden.

Geloof

Ik kwam uiteindelijk tot de conclusie dat controle & kwaliteit versus creativiteit & ontwikkeling hand in hand moeten kunnen gaan. Maar dat we voor die groei wel elkaar nodig hebben. Met een vingertje wijzen zorgt er niet voor dat binnenkort alle lampen weer branden die moeten branden. Daar is iets anders voor nodig. Alleen moet weer samen worden. Adriaan en ik moeten blijven uitdragen waar we in geloven maar we moeten ook zorgen dat anderen onze bedrijfscultuur kunnen overbrengen. Zodat dat geloof breed gedragen wordt. Dan kan er weer met ‘bloed, zweet en tranen’ gewerkt worden. Door iedereen. 

STORMEN TROTSEREN

Het stormt. November gaat bij ons de boeken in als de drukste maand ooit. Qua aantal gasten en qua omzet. Fijn natuurlijk maar het heeft ook zijn keerzijde. 
Vooral de diversiteit van de verschillende bijeenkomsten is opvallend. Private dining voor 12 personen, twee grote congressen met meer dan 300 gasten, verschillende vergaderingen, een productpresentatie, een VIP-ontvangst met ministers en twee spetterende bedrijfsfeesten. En dat binnen 24 uur. Ga er maar aan staan. Stormen waaien vanzelf over. Maar daar kunnen we natuurlijk niet mee aankomen bij ons personeel. Want werkweken van gemiddeld 50 uur; dat moet niet de standaard worden.

Leidersrol

Maar wat is de rol van de leiders tijdens zo’n storm? Daar denken Adriaan en ik zorgvuldig over na. Moeten we aan de voorkant de storm trotseren of juist op de bok gaan zitten zoals veel managementmodellen laten zien? Wij hebben gekozen voor een mix van beiden. De ene dag is Adriaan de hele dag coachend op de vloer en ben ik diegene die achter de schermen de gaten dichtloopt. De andere dag richt ik me op de toekomst en ontwikkel ik nieuwe concepten met onze samenwerkingspartners om nog innovatiever te worden. Want als je midden in de storm zit, ben je niet bezig met morgen. En dat is mijns inziens meteen de valkuil van deze drukte. 

Maar het allerbelangrijkste in drukke tijden is de communicatie, verbinding houden met elkaar. Net als in een relatie 😉

Wegduiken

Zoals jullie weten hebben we een talentvol en jong team. Mensen vol energie, maar soms ook nog kwetsbaar. Ervaring helpt je beseffen en voelen dat het vanzelf weer licht wordt. En dan is het makkelijker om stormen te doorstaan. Hoewel karakter ook een rol speelt natuurlijk, in tijden van drukte en stress zie ik het licht ook niet altijd.

Als je moe wordt, is wegduiken soms makkelijker dan communiceren. Toch is juist dat wat er nodig is om te weten wat er speelt. En dus is onze rol op die vloer ook belangrijk. Coachen, gesprekken aangaan, uitdagen.

Voorkomen

Gelukkig zijn onze fundamenten sterk en kunnen we de nodige stormen aan. Maar we hebben toch besloten iets meer in de luwte te blijven. Door in drukke periodes niet alle aanvragen meer aan te nemen. Liever 110 procent presteren voor de bestaande opdrachtgevers en haar gasten, dan nog even extra omzet scoren. Beter voorkomen dan genezen. 

En waar ik dan de tijd vandaan haal om deze blog te schrijven? Eh, goede vraag. Ik ga de storm weer in hoor!

Waarom moeilijk doen als het samen kan

Ik was woest toen er een poster van Loesje geplakt werd op het monumentale hek van het Muntgebouw. Totdat ik de tekst las. Die toverde een glimlach op mijn gezicht. ‘Waarom moeilijk doen als het samen kan’, stond er op de poster. Precies dat waar we naar streven met onze locaties.

Goede buren

De monumentale panden die we huren beschikken vaak over zoveel m² dat een gedeelte niet benut wordt. Of de ruimtes worden geleidelijk aan steeds meer gebruikt als opslag en magazijn. Zonde! Veel van die ruimtes hebben we onder handen genomen en dit jaar zijn we op zoek gegaan naar goede huurders voor de vrijgekomen vierkante meters.

Het past binnen onze filosofie van ‘locaties teruggeven aan de stad’ en onderschrijft de geuzennaam ‘pandbewaarder’, zoals Adriaan en ik onszelf noemen. Want het pand is niet enkel van ons alleen. Dat samenwerken en samenwonen begon vijf jaar geleden met de Hart & Ziel prijsvraag. Buuf in de Serre kwam als winnaar uit de bus en de dames zijn sinds die tijd onze buren en huurders. De afgelopen jaren hebben we het nodige geleerd. Vooral dat als je op hetzelfde zielsniveau zit, je alle uitdagingen kunt overwinnen en dus perfecte buren kunt zijn.

Inschikken en aanpassen

Maar elkaar echt goed leren kennen; dat kost tijd. En dat geldt dus ook voor onze nieuwe huurders. Ineens ga je samenwonen en gaan anderen gebruik maken van de faciliteiten die je voorheen voor jezelf had. Iedereen heeft een eigen mening, is gewend om zich op een bepaalde manier te gedragen. Net als thuis dus. En dat is best even wennen. Je moet inschikken en aanpassen, rekening houden met elkaar.

Toch levert het ons veel op, en dan niet eens in financiële zin. Onze nieuwe huisgenoten laten ons namelijk anders kijken naar onze parels. Ze zijn kritisch en recht door zee over de uitstraling, de toegankelijkheid en nog veel meer. En zoals dat gaat bij samenwonen leren we ook hun vrienden en families kennen - hun klanten - en dat verruimt onze blik op de wereld en de markt. Hoewel we onze entrees niet met elkaar delen, een beetje privacy als je net gaat samenwonen is wel zo prettig.

Samen groeien

Met elkaar gaan we onze parels verder ontsluiten en teruggeven aan de stad. Samen kunnen we verder groeien. Met ons als pandbewaarders aan het roer. Onze visie en cultuur bewaken, dat hoort er ook bij. Want samenwonen is leuk en nuttig, maar wel als je jezelf mag blijven. Dus zal ik soms toch een beetje moeilijk doen als het samen kan.

MAARTEN POWER

‘Als iets niet lukt, begin dan gerust nog een keer’

Maarten van der Weijden heeft met zijn zwemmende Elfstedentocht een ware historische topsportprestatie neergezet. En dat nadat hij vorig jaar moest opgeven na 163 kilometer zwemmen. ‘Als iets niet lukt, begin dan gerust nog een keer.’, zei hij toen hij in Leeuwarden uit het water kwam.

Dat raakte me. Motivatie halen uit dingen die mislukken. Een mooi uitgangspunt. En toepasselijk op onze situatie. We kregen afgelopen jaar namelijk de nodige zakelijke uitdagingen voor onze kiezen, vooral in Nijmegen.

Murphy’s law

Wat is het geval in Nijmegen? Een jaar geleden namen we Landgoed Brakkesteyn over. We wisten dat er heel veel moest gebeuren maar we waren vooral trots en gedreven. Maar helaas zat het ons vanaf dag 1 niet mee. Hoewel we hard geknokt hebben met hele team, lukte het ons niet om de strijd te winnen. Het voelde soms als Murphy’s law.

Tuurlijk hebben we in ons enthousiasme ook fouten gemaakt, omdat we sneller wilden dan de markt of het landgoed toeliet. Het ligt dus zeker niet alleen aan derden of aan toeval dat we onze doelstellingen niet hebben gehaald. Maar de uitdagingen bleven zich maar opstapelen; langdurige ziekte op cruciale plekken, een bouwstop tijdens de restauratiewerkzaamheden, geld verkeerd geïnvesteerd en in een topmaand nog geen euro verdiend. Het heeft ons heel wat slapeloze nachten gekost. Wat ons op de been hield waren de positieve reacties van gasten, de letterlijke en figuurlijke groei van het team en de ontwikkelingen op culinair vlak.

Focus

Landgoed Brakkesteyn is een geweldige parel, maar bleek zo ‘veeleisend’ dat we maar net ons hoofd boven water konden houden. Net als Maarten vorig jaar, die ondanks al zijn talent en doorzettingsvermogen toch moest opgeven. Maar dit jaar was de voorbereiding beter, de voeding perfect afgestemd (en hoefde hij geen pizza te eten zoals in 2018), en was hij in een nog betere conditie. En bovenal; de focus was er.

Bevrijding

Wij gaan Maarten achterna. We laten het klotejaar achter ons en we putten er motivatie uit om het dit jaar veel beter te gaan doen. Focus, daar gaat het om. En dus hebben we besloten dat we voorrang gaan geven aan besloten groepen. We gaan doen waar we heel goed in zijn; gezelschappen verrassen en verzorgen.

Pas op de plaats? Nee, zeker niet. Dit besluit voelt – ondanks het financiële en emotionele verlies – als een enorme bevrijding. Mouwen opstropen, rug rechten, kop in de wind en knallen. We gaan er met elkaar voor zorgen dat de verborgen parel van Nijmegen als nooit tevoren gaat schijnen.

Ik wens jullie een fijne zomervakantie met veel zwemplezier. En vergeet niet af en toe van de duikplank te springen; je komt altijd weer boven. En ondertussen watertrappelen wij nog even door.

Leren van onze generatie y collega’s

Generatie Y, ook wel de grenzeloze of Einstein generatie genoemd. Daar werken Adriaan en ik mee. Een generatie die blaakt van het zelfvertrouwen, erg authentiek is, open en kritisch communiceert en vrij durft te denken. Smalend worden het ook weleens prinsjes en prinsesjes genoemd. Zelf noemen ze dit swag... Wij - zelf van generatie X- halen de gemiddelde leeftijd wat omhoog, maar veel van onze medewerkers zijn rond de 28 jaar. En dat is een bewuste keuze.

Sprankeling

Jonge mensen zorgen voor dynamiek. Ze maken ‘sprankelend het verschil’. Dat vinden we belangrijk bij onze bedrijven. Toen we vijf jaar geleden begonnen gingen we dus in zee met veel jonge mensen. Natuurlijk, het financiële plaatje speelde ook een rol. Maar ook al zijn er gelukkig ook genoeg sprankelende vijftigers, kijk maar naar mij ;-), we merkten dat mensen die net aan hun loopbaan beginnen meer openstaan voor de chaotische dynamiek van die eerste jaren. De samenwerking met deze (h)eerlijke generatie beviel zo goed dat we jonge talenten zijn blijven aannemen. De helft van ons leiderschapsteam bestaat er nu zelfs uit. We delen onze kennis en kunde. We leren van elkaar. Steeds meer.

Gezonde leefstijl

Zo genoot ik van de verhalen van twee van onze toptalenten die drie maanden in Azië rondreisden met een klein budget. Vooral de sprankeling in hun ogen viel me op. Ze kwamen vol energie terug. Wat deze generatie ons ook leert, is dat een gezonde leefstijl je veel kan brengen. Lichamelijk en geestelijk. De lunches bestaan uit crackers en salades en na het werk gaan ze dansen, hardlopen of doen ze aan Tae Bo.

Goede match

Multitasken, daar zijn ze ook goed in. En vol vuur beginnen ze aan nieuwe projecten. Maar iets afmaken waar ze het nut niet van inzien? Of je concentreren op 1 ding? Ho maar. Ai, dat klinkt herkenbaar. Ik blijk toch een beetje generatie Y in me te hebben. Misschien matchen we daarom wel zo goed.